İkinci gurubun en sık kullandığı argüman “çocuk uyumayı değil çaresizliği öğreniyor” halinde. Lakin şuan için bunun bilimsel bir desteği yok. Yalnızca uzman görüşleri biçiminde arama motorlarında karşımıza çıkıyor.
Birebir konuştuğum pediatri, psikiyatri ve pedagoji uzmanların genel görüşü “uyku eğitiminin çocuğa ve anne-çocuk bağlantısına ziyan verdiği” tarafında bilimsel ispat olmadığı halinde.
Aslında ‘zararlı olabilir’ diye düşünülen durum 100 yıl evvel Amerika’da ve Avrupa’da bebeği uyku saatine odasına koyup sabaha kadar denetim etmeden uyutma formundaki uygulamadır. Bu sistem Amerikalı bir pediatrist tarafından tavsiye edilmiş ve yazdığı kitap yıllarca çok satılan kitaplar listesinde kalmış. Bu uygulama ile büyüyen 2-3 jenerasyondan kelam ediliyor.
Bu formdaki uygulamanın zalimce olduğunu düşünen öteki uzmanlar yeni prosedürler geliştirmeye başlamış. Şu anda uyku eğitimi formülü olarak kullanılan bir çok yol var ve hiçbiri bu biçimde saatlerce ağlatarak yapılmıyor.
Usuller iki başlık altında toplanıyor; no tears (ağlatmadan) ve Cry out (Ağlatarak ) No Tears formüllerine en ünlü örnek Trayc Hog’un geliştirdiği ŞŞŞ-Pat ve Yatır kaldır usulü. Kısaca anneannelerimizin pışpışlayarak uyutma metodu aslında. Bebeği yatağına yatırıp pışpışlayarak ve ninni söyleyerek sakinleştirme temeline dayanıyor. şşşşş biçiminde ses çıkarıp sırtına patpat vurmak yani pışpışlamak. Şayet sakinleşmezse ve şiddetli bir halde ağlarsa kucakta sarılarak sakinleştirilmesi ve tekrar yatırılması tavsiye ediliyor. Tekrar ağladığında tekrar kucağa alınıyor ve bu formda yatır – kaldır uygulanmış oluyor.
Cry out tekniklerinin en ünlü olanı Ferber, Burda da tekrar saatlerce ağlatma değil, ağladığında 1 dk boyunca susmasını bekleyip sonra müdahale etmek ve bu süreyi kademeli olarak artırmak.
Her iki yolda de işin iki kıymetli temeli var. Birincisi bebeğe bir uyku tertibi oluşturmak yani her gün birebir saatte uyutup tıpkı saatte uyandırmak. İkincisi uyku rutini dediğimiz uyku öncesi aktiviteler ile bebeği uykuya hazırlamak. Bu formda bebek uyku saati geldiğini anlıyor ve beyni otomatik olarak uyku mooduna geçiyor. Sonrasında yatağına bırakıp pışpışladığınızda tabiatıyla uykuya geçmesi kolaylaşmış oluyor.
Şunu da ekleyerek bitireyim son vakitlerde yayınlanan makalelerin birçoklarında uyku eğitimi almış yani kendi kendine uyumayı öğrenmiş bebeklerin daha kaliteli ve deliksiz uyuyor olmaları sebebi ile daha ağır büyüme hormonu salgıladıkları ve gün içinde daha enerjik ve keyifli oldukları için etrafı keşfetmeye ve öğrenmeye daha açık oldukları yazıyor.
