Haberler

Polisiye bugünün toplumsal romanı

Alman muharrir Wolfgang Schorlau, polisiye edebiyatın en sık takip edilen isimlerinden biri… Muharririn romanlarının ise klasik polisiyeden farklı bir tarafı var. Schorlau yüklü olarak siyasi polisiyeler yazıyor. Neo-naziler tarafından gerçekleştirilen terör akınları üzere mevzular, üzerindeki sis perdesi kalkmamış olan olaylar muharririn romanlarının odak noktası. Koruyan El, Münih Komplosu ve İrtibat Yayınları tarafından yeni yayımlanan romanı Kavuran Soğuk dedektif Dengler eşliğinde, okuru cinayetleri çözmeye, yaşananların art planını araştırmaya davet ediyor. Schorlau ile konuştuk…

Wolfgang Schorlau’ın Kavuran Soğuk romanı

Siz yük olarak siyasi polisiyeler yazıyorsunuz. Bu da salt kurgudan çok daha farklı bir yazım sürecini beraberinde getiriyor olsa gerek. Neden siyasi polisiye?

Ben seçtiğim bahisleri yazmadan evvel iki yıl boyunca araştırmalar yapıyorum. Ve bu mevzuları sevdiğim için üzerine baş yoruyorum. Materyal ettiğim temayla çalışıyorum ve onu suya sabuna dokunmayan bir şeyle geçirmek istemiyorum. Fakat edebi manada baktığınız vakit suya sabuna dokunmamak ismine bir sakınca yok. Dileyen bu türlü de yazabilir elbette. Ancak ben tercih etmiyorum. Bu mevzuyu sevdiğim için üzerine baş yoruyorum diyebilirim.

Yaşanmış şeylerden yola çıkarak romanlarınızı kurguluyorsunuz. Gerçek ve kurguyu iç içe harmanlamak sıkıntı olsa gerek? Bu mevzulara odaklanmak için edebiyatı tercih etmeniniz gerisinde ne yatıyor?

Evet. Her vakit o kadar kolay olmuyor. Gerçek kıssaya kurgusal bir şey eklemek benim yaptığım. Dengler romanları için şunu söyleyebilirim. Orada anlatılanlar gerçek, lakin karakterler kurguyla oluşturulmuş figürler. Ve o kurgu karakterler gerçekleri de elimden geldiğince gücüm yettiğince realitiye ulaşmaya çalışıyorum.

Ve Münih Komplosu’nda aslında Dengler üzerinden resmi olana bakmaya denedim. Burada ekim şenliğine yapılan bomba saldırısının gerisindeki radikal sağcı hareketin izleri görünmez kılınmıştı. Bu aksiyondan 30 yıl sonra bu mevzuyu tekrar açmak istedim. Bu olay aslında polisiye edebiyatın ya da genel olarak edebiyatın bir şeyleri değiştireceğine dair bir gösterge.

Yaşanmış olayları romanlarınıza husus ederek üzerine tekrar düşünmeye davet ediyorsunuz. Ve art planda kalmış aydınlatılmamış hususlara odaklanıyorsunuz. Bu noktada muharrir olarak bir misyon edindiğinizi söyleyebilir miyiz?

Misyon sözünü biraz fazla buluyorum. Fakat şunu söyleyebilirim. Şahsî olarak okumaya seçtiğimi kitapların bir şeylere dokunuyor olmasını tercih ediyorum. Gündelik hayatla irtibatlı ve manalı olması benim için kıymetli. Bu türlü şeyler yazmaya itina gösteriyorum. Okuduktan iki saat sonra aklımda hiçbir şey kalmayacak bir romanı okumaya tercih etmiyorum. Ancak misyon bunun için çok güçlü bir söz. Almanya’da 60’lı yıllardan beri yaşanan politik cinayetlerin büyük bir kısmı hala aydınlatılmamış durumda. Dengler romanlarıyla amaçladığım şey tam olarak aydınlatılmamış olaylar üzerine edebi bir yolla üzerine düşünmeye davet etmek. Ve yaptığım işte şunu yapıyorum. Bir hadisenin bütün kesimlerini öteki türlü yerleştirip kim bilir tahminen de bu türlü olmuştur diyorum.

Romanlarınızın kurgusu güçlü, birebir vakitte çok önemli bir araştırma süreci olduğunu da okumak mümkün… Nasıl çalışıyorsunuz bu süreçte?

Daha evvel de belirttiğim üzere üzerinde iki yıl çalışıyorum. Her kitabın kendine ilişkin başka bir stratejisi var. Lakin paydaşlığı şu. Öncelikle husus hakkında yazılı ne varsa hepsini okuyorum. Mevzuyu benden daha uygun anlayacak beşerlerle konuşuyorum. Polis, siyasetçi ve gazetecilerle konuşuyorum. Şayet bir sendikaya üyelerse sendikacılarla konuşuyorum. Ve son olarak da cep telefonumu kapatıyorum. Bu da hayati bir kıymet taşıyor benim için.

Yazarlığa 45 yaşından sonra başlamışsınız… Nasıl karar verdiniz?

12 yaşındayken okul defterlerine romanlar yazıyorduk ve haftada 2 feniğe bunu kiralıyorduk. Bu da insanın bir müellif olarak varlıklı olamayacağının en kıymetli ispatı. Beğendiğim bir sahneyi tanım etmeyi başardığımda yaşadığım o memnunluk duygusu beni yıllar sonra yine masaya oturtan şey oldu. Zira çocukluğumda yaşadığım o duyguyu hatırlattı.

Polisiyeye olan ilgi son yıllarda yükselişte. Siz bu ilgiyi neye bağlıyorsunuz?

Ben okuma aktiflikleri için çok sık kitapçılara gidiyorum. Her gittiğimde de polisiyenin çok satanlar içindeki oranı nedir diye onlara soruyorum. Bu işe başladığım vakitlerde oran yüzde 40’lardaydı. Artık ise yüzde 60 olduğunu öğrendim. Satın alınan kitapların yüzde 60’ı polisiye. Bunun altında yatan nedenlerden biri şu; polisiye bize hem hayattan hem de edebiyattan beklediğimiz sürükleyiciliği veriyor. Polisiye romanın bugün aslında toplumsal roman olduğunu düşünüyorum.

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu
Antalya Hakkında - Kartal evden eve nakliyat - İstanbul eşya depolama - Plyr - Bursa beyaz eşya servisi - top havuzu - https://www.bihaberara.com/